Autor:
Roman KrzemieńArtykuł ze
Świata Brydża 1/1991
Roman Krzemień
MISTRZOWSKIE BŁĘDY
Od dawna wiadomo, że najlepiej uczyć się na błędach, a najprzyjemniej oczywiście na cudzych i to w wykonaniu ekspertów. Nie pozbawiajmy się więc tych drobnych przyjemności i popatrzmy na kilka poniższych rozdań rozegranych przez mistrzów. Jednakże (w odróżnieniu od „buraków" zaprezentowanych przez Andrzeja Cichonia w drugim numerze „Przeglądu") każde z nich zostało przegrane jak najbardziej naukowo, po długiej i głębokiej analizie. Oto „najnowsze" rozdanie z finałowego meczu o Bermuda Bowl 1989 Brazylia - USA:
| |
| ♠ |
A D 3 2
|
| ♥ |
K D
|
| ♦ |
A K 3
|
| ♣ |
A K 10 5
|
|
|
| ♠ |
7 4
|
| ♥ |
8 5 3
|
| ♦ |
D W 10 8 6
|
| ♣ |
W 9 8
|
|
 |
| ♠ |
W 10 9 6
|
| ♥ |
W 10 9 7
|
| ♦ |
5 2
|
| ♣ |
6 3 2
|
|
| |
| ♠ |
K 8 5
|
| ♥ |
A 6 4 2
|
| ♦ |
9 7 4
|
| ♣ |
D 7 4
|
|
|
Na obu stołach grane było 6BA. Brazylijczyk Janz wygrał bez trudu, po prostu odgrywając z góry swoje dwanaście lew. A Stansby? Wist karowy zabił, odegrał mariasza kier, trzy górne piki i asa kier (ze stołu blotka pik). Teraz zgrał króla i damę trefl i wrócił do stołu karem. Ze zrzutek wywnioskował, że W ma skład 2-3-4-4 w związku z tym w końcówce pozostała mu forta karowa i drugi walet trefl. Zagrał więc karo na wpustkę. Niestety W miał dwie forty karo, a trefle się dzieliły.
Teraz w akcji Levitt (Izrael).
S gra 6♠. Wist w blotkę pik E zabił asem i odwrócił w kiera. Narzucają się dwa sposoby rozgrywki: impas kier albo zagranie na drugą damę trefl, a jak dama nie spadnie to na karo wyrzucić trefla ze stołu i przebić trefla licząc na podział tego koloru 3-3.
| |
| ♠ |
K D W 7 5 2
|
| ♥ |
8 4
|
| ♦ |
A W
|
| ♣ |
W 7 3
|
|
|
| ♠ |
6 4
|
| ♥ |
10 9 7 3
|
| ♦ |
9 8 3
|
| ♣ |
10 8 4 2
|
|
 |
| ♠ |
A 8
|
| ♥ |
K W 6 2
|
| ♦ |
10 7 6 4 2
|
| ♣ |
D 9
|
|
| |
| ♠ |
10 9 3
|
| ♥ |
A D 5
|
| ♦ |
K D 5
|
| ♣ |
A K 6 5
|
|
|
S wybrał trzeci - przymus atutowy jeżeli dama trefl i król kier są na jednej ręce. Ściągnął atuty i kara doprowadzając do sytuacji:
|
|
|
| ♠ |
--- |
| ♥ |
10 |
| ♦ |
--- |
| ♣ |
10 8 4
|
|
 |
|
|
|
|
W tej końcówce niestety nie trafił i przegrał. l jeszcze jeden „górny" szlemik — z półfinałów amerykańskich „Grand Nationals":
|
| ♠ |
--- |
| ♥ |
K D 7 5
|
| ♦ |
A 10 9 5 3
|
| ♣ |
D W 9 4
|
|
|
| ♠ |
K D 3
|
| ♥ |
W 10 9 8 2
|
| ♦ |
W 8
|
| ♣ |
A 7 3
|
|
 |
| ♠ |
A 8 7 6 5 4 2
|
| ♥ |
6 |
| ♦ |
6 4 2
|
| ♣ |
6 2
|
|
|
| ♠ |
W 10 9
|
| ♥ |
A 4 3
|
| ♦ |
K D 7
|
| ♣ |
K 10 8 5
|
|
|
West
Bluhm |
North
Rosner |
East
Gould |
South
Stauber |
| |
|
pas |
1 ♣ |
| 1 ♥ |
2 ♦ |
pas
|
3 ♦ |
| pas |
4 ♣ |
pas
|
4 ♥ |
| pas |
6 ♣ |
pas... |
|
Wist w kiera obłożyłby kontrakt na przebitce, ale Bluhm oczywiście wyszedł w króla pik. Rozgrywający przebił i zagrał w atu. W zabił asem za drugim razem i połączył atu po raz trzeci. Teraz dwanaście lew było z góry: trzy atutowe w ręku, przebitka, trzy kiery i pięć kar. Ale S odegrał króla karo, zgrał dwa kiery i gdy E nie dodał za drugim razem wyliczył jego rękę: singleton kier, dubleton trefl, najprawdopodobniej sześć pików (bo z siedmioma by chyba wszedł do licytacji), czyli cztery kara. A więc dziesiątka karo na impas. W wziął i odegrał dwa piki. Bez dwóch.
Następne rozdanie z tych samych rozgrywek:
|
| ♠ |
D 10 4 3
|
| ♥ |
A D 7 6
|
| ♦ |
A 4
|
| ♣ |
A W 5
|
|
|
| ♠ |
8 7 2
|
| ♥ |
--- |
| ♦ |
K W 9 8 6 3
|
| ♣ |
D 10 9 4
|
|
 |
| ♠ |
A K 9 5
|
| ♥ |
10 8 4
|
| ♦ |
--- |
| ♣ |
K 8 7 6 3 2
|
|
|
| ♠ |
W 6
|
| ♥ |
K W 9 5 3 2
|
| ♦ |
D 10 7 5 2
|
| ♣ |
--- |
|
|
North
Goldman |
South
Soloway |
| |
1 ♣ |
| 2 ♦ |
3 ♦ |
| 4 ♣ |
4 ♥ |
| 6 ♥ |
pas |
Wist w dziewiątkę karo. Ponieważ wist mógł być z singletona, więc Soloway bezpiecznie zabił asem. E przebił i odwrócił w atu (ściągnięcie asa, króla pik nie jest oczywiste).
S mógł już wygrać. Zrzucić na asa trefl pika i zagrać na ekspas pik. Ale to za proste dla eksperta . Soloway dojrzał bowiem szansę wygrania kontraktu przy figurach pikowych podzielonych. Zagrał ze stołu blotkę trefl, od E król - przebity; kierem do stołu zrzucenie pika na asa trefl i drugiego pika na waleta trefl. W dochodzi i musi wyjść w pika. Ze stołu dama, od E król przebity i karo znów wpuszcza do ręki W. Niestety, obie figury pik miał E.
A teraz finałowy mecz "Dunhill Cup" Bonn 1988:
|
| ♠ |
D 10 8 2
|
| ♥ |
K 7 3
|
| ♦ |
8 6 4
|
| ♣ |
W 5 2
|
|
|
| ♠ |
A K 4 3
|
| ♥ |
6 5
|
| ♦ |
K D 9 3
|
| ♣ |
K 9 6
|
|
 |
| ♠ |
7 6 5
|
| ♥ |
A W 10 9 4
|
| ♦ |
W 10
|
| ♣ |
D 8 4
|
|
|
| ♠ |
W 9
|
| ♥ |
D 8 2
|
| ♦ |
A 7 5 2
|
| ♣ |
A 10 7 3
|
|
|
West
Stadnicki
|
East
A. Kowalski |
| |
pas |
| 1 BA |
2 ♦ |
| 2 ♥ |
3 BA |
| pas |
|
Wydaje się, że po wiście w blotkę pik przegrać nie można. Jednakże Stadnicki bojąc się, że jeżeli nie trafi, którego asa ma N, to przegra oddając dwa piki, kiera i dwa młodsze asy, przepuścił pika zamierzając zabić drugiego i zagrać przez kiery, do ktorych miał dojście waletem karo. Niestety S nie powtórzył pika, tylko wyszedł w karo rozcinając ręce. Piękną obronę uwieńczył N podkładając w pierwszym okrążeniu króla kier.