Szkoła brydża - Władysław Izdebski

Autor: Andrzej Cichoń
Artykuł z Przeglądu Brydżowego 1/1990

O językach obcych i podwójnym pseudoprzymusie

Przed laty grałem w Holandii turniej teamów, mając w drugiej parze Andrzeja Żurka z partnerem o dość przeciętnych umiejętnościach brydżowych. Każdy, kto grał kiedykolwiek z Żurkiem wie, że nie jest lekko. W powietrzu latały epitety artykułowane z właściwą panu Andrzejowi emfazą (jakaś zaciekawiona starsza dama zapytała mnie „ - Was ist das gupi baranie?"). Bohater tej opowieści był rozbity psychicznie, skopany moralnie, ponadto nie znając języków obcych nie był w stanie zapytać się o znaczenie licytacji ani prosić o jej powtórzenie. W rozdaniu „obie po" przeciwnik zabulgotał coś jako dealer, nasz kolega spasował z dziewiętnastoma punktami, drugi przeciwnik też pas i Żurek po dojrzałym namyśle postanowił nie kusić losu z pięcioma punktami. Szła im końcówka, więc rozpętało się istne piekło.
„ - Czemu tumanie pasujesz z dziewiętnastoma?"
„ - Bo przeciwnik otworzył łan bejbl (one babie?) i nie wiedziałem co to oznacza."
„ - To trzeba było ośle powiedzieć tu bejbls!" - zaproponował Żurek licytację kolor na kolor.
Anegdotka ta koresponduje z opowieścią amerykańskiego brydżysty, który usiadł do turnieju indywidualnego na kongresie w Tel Avivie. Jego partner, Francuz, otworzył „un pigue", z prawej pas, nasz Amerykanin „two peake", z lewej pas, Francuz skoczył na „guatre piques". Prawy obrońca zainteresował się:
„ - Co to jest pik?"
„ - Nie mam pojęcia."
„ - Nie powie mi pan, że zalicytował pan dwa w kolor partnera, nie wiedząc jaki to kolor?"
„ - Kiedy właśnie tak było, proszę pana."
„ - Dobrze. To ja to kontruję."
Cztery piki z kontrą swoje, wezwany zostaje sędzia. Po wysłuchaniu o co chodzi pyta:
„ - Jak pan mógł zalicytować dwa pik, nie wiedząc co to znaczy?"
„ - Panie sędzio, mam układ 4-3-3-3 i siłę pozwalającą na pojedyncze podtrzymanie, w jaki by partner kolor nie otworzył, Gdyby otworzył one banana, powiedziałbym two bananas."
Następnego dnia biuletyn kongresu opatrzony był tytułem: „Jak obciągnąć przeciwnikom banany?"
Odbieranie atutów przypomniało mi rozdanie ze Sławy, w którym broniłem się (wraz z pewną panią) przed końcówką kierową:

♠	W 8 2
♥	D 3 2
♦	K W
♣	K 7 6 3 2

♠	K 9 7 6 3
♥	8
♦	10 7 6 4
♣	9 8 4

♠	A D 4
♥	K 7 5 4
♦	8
♣	A D W 10 5

♠	10 5
♥	A W 10 9 6
♦	A D 9 5 4 3
♣	---

Po otwarciu mej partnerki S sprzedał ostrą dwukolorówkę na czerwonych. Wyszedłem w trefla, S przebił, przeszedł do stołu karem i zagrał damę kier. Sądzę, że do tego momentu rozgrywka wyglądała na wszystkich stołach podobnie. Obrońcy na E łatwo wpadali teraz na pomysł, że zabicie królem atu nie jest korzystne, rozgrywający ponawiali impas i, przekonawszy się o podziale kierów grali karo do waleta. Zapisy 420 przeplatały się więc z 590.
Na naszym stole wypadki potoczyły się inaczej: partnerka zabiła damę atu królem! Rozgrywający zaatutował do końca (to prawda, że mógł przerwać atutowanie, by przetestować kara, ale na maksy gra się szybko) i pociągnął asa karo. Ponieważ (intuicyjnie?) utrzymałem wszystkie swe kara, troszkę brakło.
Gdy gratulowałem zawodniczce E majstersztyku psychologicznego, powiedziała skromnie: „ - Nie kpij sobie, przecież już dawno wiem, że figurę bije się figurą." Nie wszystkie rozdania przeszły nam w tym turnieju tak komfortowo. W tym na przykład doszliśmy z panią do końcówki pikowej po jej otwarciu 3♠.

♠	A
♥	K D 9 7
♦	D 8 4 3
♣	10 8 5 2

♠	K D
♥	W 6 3
♦	K 10 9 7 5
♣	K D W

♠	W 7 3
♥	10 4 2
♦	A W 6 2
♣	9 6 4

♠	10 9 8 6 5 4 2
♥	A 8 5
♦	---
♣	A 7 3

Wist królem trefl i rozgrywająca przepuściła. Damę trefl pobiła asem, zgrała asa atu i zasępiła się nad swymi czterema lewami przegrywającymi. W końcu zgrała trzy razy kiery, doprowadzając do końcówki:

♠	---
♥	7
♦	D 8 4 3
♣	10 8

♠	K
♥	---
♦	K 10 9 7 5
♣	W

♠	W 7
♥	---
♦	A W 6 2
♣	9

♠	10 9 8 6 5 4
♥	---
♦	---
♣	7

w której pociągnęła siódemkę kier, E przebił siódemką pik, z ręki siódemka trefl a W, choć miał rzadką okazję stworzenia lewy zawierającej cztery siódemki, wyrzucił waleta trefl. E zagrał trefla i figury atutowe obrony wzięły oddzielnie.
„ - Proszę pani" - powiedziałem, „gdyby pani nie przepuściła trefla, W miałby o trefla więcej i wygrałaby pani ten kontrakt."
„ - Sam przecież napisałeś coś takiego o przepuszczeniu."
„ - Ale tytuł był Gracz raz puszcza."
A jednak w turnieju tym dane było mej partnerce wykazać się wysoką techniką użytkową. Na ostatnim stole, gdy atmosfera wyraźnie była już właściwa dla turnieju wczasowego, otworzyła znów 3♠ i nie zrażony poprzednim niepowodzeniem, podniosłem do czterech.

♠	3 2
♥	W 9 8 3
♦	A W 10 9 4
♣	D 4

♠	A K D W 9 8 7 5 4
♥	5 2
♦	3
♣	2

Przeciwnik pociągnął asa i króla kier i zmienił atak na karowy. As karo i defilada pików. W połowie mniej więcej koloru atutowego mej partnerce spadły na ziemię odłożone karty, dżentelmeni po bokach rzucili się podnosić. W ogólnym zamieszaniu rozgrywająca utrzymała na stole zagraną już wcześniej dziewiątkę pik, a obaj obrońcy ponownie do niej dołożyli. Toteż gdy rozgrywająca w swej przedostatniej lewie zagrała ostatniego pika, z lewej spadł as a z prawej król trefl. Pani nerwowo rzuciła się do protokołu - nikt do tej pory (ostatnia runda!) nie wziął jedenastu lew. Drżącymi z emocji rękami zapisała wynik i poszliśmy do dornu, gdzie czekał już mąż mej partnerki. Rzuciła mu się na szyję: „ - Kochanie, pierwszy raz w życiu zrobiłam podwójny przymus!"