Szkoła brydża - Władysław Izdebski

Autor: Wojciech Siwiec
Artykuł ze Świata Brydża 5/1991

JAMES JACOBY NIE ŻYJE

Początek bieżącego roku okrył cały brydżowy świat głęboką żałobą. Na przestrzeni kilku tygodni zmarli trzej wybitni ludzie BRYDŻA. Dwaj pierwsi nie byli być może znani dzisiaj szerokiemu gronu polskich brydżystów, zwłaszcza przedstawicielom młodego pokolenia.
NORMAN SOUIRE- Anglik, swoje największe sukcesy odnosił w latach 40-tych i 50-tych. Wniósł też istotny wkład do rozwoju teorii licytacji (konwencja czwarty kolor, cue-bidy), opublikował kilka znakomitych książek na te tematy, a także na temat przymusów.
JOEL TARLO - należał również do pokolenia osiemdziesięciolatków. Uczestnik pierwszych rozgrywek o BERMUDA BOWL (1950), członek reprezentacji Wielkiej Brytanii, która na ME 1963 w Baden-Baden (pamiętne także dla Polaków — brązowy medal) zdobyła l miejsce osiągając niemal 100% możliwych do zdobycia VP (!!); w 1987 r. występował na ME w Brighton, tym razem jako reprezentant Hiszpanii (!!!). Grał do samego końca. Śmierć dosięgła go (miał 86 lat) w dramatycznych okolicznościach, przy brydżowym stoliku w trakcie kongresu MARBELLA (Hiszpania). Jeszcze poprzedniego dnia zwyciężył w turnieju par mikstowych.
Trzeciego znali bez wątpienia wszyscy. Ta tragiczna wieść nadeszła z drugiej strony Atlantyku. W wieku zaledwie 57 lat odszedł jeden z NAJWIĘKSZYCH ostatniego ćwierćwiecza — JAMES OSWALD JACOBY, człowiek, który już za życia zapewnił sobie brydżową nieśmiertelność. Sławny syn sławnego ojca OSWALDA JACOBY'EGO, przez całe niemal życie był z nim bardzo mocno związany, chociaż przez pierwsze lata swej brydżowej kariery pozostawał w jego cieniu (OSWALD JACOBY był już wtedy żywą legendą amerykańskiego i światowego brydża). JAMES JACOBY swój pierwszy tytuł mistrzowski (REISINGER) wywalczył w parze z ojcem w wieku 22 lat. W latach 1968—1973 był członkiem (w parze z BOBBY WOLFEM; była to wiodąca para teamu), stworzonej przez IRĘ CORNA, pierwszej w pełni zawodowej drużyny, która przeszła do historii brydża jako ASY z DALLAS. Wraz z ASAMI zdobył Bermuda Bowl w 1970 i w 1971 r. (kapitanem drużyny był wtedy ojciec JAMESA - OSWALD). W roku 1972, po dwuletniej przerwie, powrócił na brydżową arenę słynny BLUE TEAM i zwyciężył ASY w finale Olimpiady Brydżowej.
Był to jedyny tytuł mistrzowski, którego Stany Zjednoczone nie posiadały w swojej kolekcji. Zawodnicy amerykańscy zdobyli go dopiero w 1988 r. w Wenecji, l mimo, że ASY dawno już się rozpadły, JAMES JACOBY był znów w zwycięskim teamie. Rodzina JACOBYCH wniosła także wielki wkład do rozwoju teorii brydżowej licytacji. Dwie najbardziej znane konwencje, których JAMES był wraz ze swoim ojcem współautorem, to JTB (JACOBY TRANSFER BID znana u nas również jako MAŁY TEKSAS) i tzw. 2 BA JACOBY'EGO (po otwarciu 1♥/♠ odpowiedź 2 BA z fitem w kolorze otwarcia, u nas również stosuje się różne wersje tej konwencji).
Przypomnijmy kilka rozdań JAMESA JACOBY'EGO (niektóre weszły wraz z ich autorem do klasyki brydża): Niespełna 20 lat temu prasę brydżową całego świata obiegło rozdanie pochodzące z rozgrywek eliminacyjnych, mających na celu wyłonienie reprezentacji USA na Olimpiadę w 1972 r.:
WE po, rozdawał N.

♠	2
♥	A 5 3
♦	W 10 9 7 4
♣	K 8 6 2

♠	W 8
♥	D 8 4
♦	A D 8 2
♣	W 9 4 3

♠	D 10 9 7 6 4
♥	9
♦	6 3
♣	D 10 7 5

♠	A K 5 3
♥	K W 10 7 6 2
♦	K 5
♣	A

North	South
	1 ♣
1 ♠	2 ♥
3 ♥	3 ♠
4 ♣	4 ♦
4 ♠	6 ♥
pas

1♣ - 17+ PC
1♠ - 3 kontrole

W (Norman Kay) zawistował ♦A i powtórzył ten kolor blotką. Jacoby wziął lewę królem i w trzeciej lewie zagrał ♥W przepuszczając go w stole (!).
Przebił jednego pika, drugiego wyrzucił na ♣K i w ten sposób zrealizował kontrakt. Od tego czasu motyw ten znany jest każdemu szanującemu się zawodnikowi. Jeżeli wistujący przeciwko szlemikowi oddaje niezbyt poprawny teoretycznie, „dziwny" wist asem (w boczny kolor strony rozgrywającej, w kolor w którym rozgrywający dał cue-bid) należy poważnie wziąć pod uwagę ewentualność, iż jest on posiadaczem potencjalnej lewy atutowej.

Rozdanie z Bermuda Bowl Sztokholm 83
Obie po, rozdawał W.

♠	10 9 7 6 5
♥	K 8 6
♦	A 9 8
♣	7 5

♠	---
♥	7 5 4 2
♦	K 7 2
♣	A K W 10 9 2

♠	8 3
♥	D W 10 9 3
♦	W 10 6
♣	D 8 3

♠	A K D W 4 2
♥	A
♦	D 5 4 3
♣	6 4

Jacoby (S) rozgrywał kontrakt 4♠ po otwarciu licytacji przez W (2♣ - Precision). W ściągnął 2 lewy treflowe i wyszedł w kiera. Na drugim stole Nowozelandczyk zagrał ♦A i karo do damy, co nie przyniosło mu sukcesu. Jacoby natomiast ściągnął atuty, wyeliminował kiery, doszedł do dziadka trzecim atutem i zagrał stamtąd ósemkę karo. E uczynił co mógł najlepszego wskakując waletem, ale JACOBY przepuścił - i nic mu nie było można zrobić.

I na koniec rozdanie z eliminacji wewnątrzamerykańskich z roku 1965:
NS po, rozdawał S.

♠	W 6 5
♥	K 6 4 2
♦	A K
♣	K D W 7

♠	10 7
♥	10
♦	W 8 5 3 2
♣	A 10 8 6 2

♠	A K 9 8 2
♥	D 5 3
♦	D
♣	9 5 4 3

♠	D 4 3
♥	A W 9 8 7
♦	10 9 7 6 4
♣	---

West Hayden	North Jacoby	East Becker	South Fisher
			pas
pas	1 BA	pas	2 ♦
2 BA	3 ♥	pas	4 ♥
pas	pas	pas

2♦ - transfer
2BA - młodsze

Becker zagrał 3 razy w piki, pani Hayden przebiła trzeciego i wyszła w karo. Jacoby w pierwszej lewie kierowej wykonał impas waletem (!), ściągnął ♥A i wrócił do ręki ♥ K, ustawiając W w przymusie na kolory młodsze. W musiał zostawić sobie 2 trefle (wtedy dwukrotne przebicie tego koloru powodowało, że as spadał) lub 3 kara, co umożliwiało Jacoby`emu wyrobienie tego koloru w dziadku.
Jeszcze w ŚB 3/91 Roman Krzemień prezentował artykuł-radę Jamesa Jacoby`ego zgłoszoną do konkursu Bolsa i zatytułowaną „Szanuj dwójki". Niedawno ogłoszono wyniki ubiegłorocznej edycji tego konkursu. Opracowanie Jamesa Jacoby`ego zdobyło drugą nagrodę (za artykułem Gabriela Chagasa).